Długo oczekiwana – i przesunięta w czasie z racji na obostrzenia covidove – beatyfikacja kard. Stefana Wyszyńskiego staje się okazją do spojrzenia na bogactwo życia i dokonań Prymasa Tysiąclecia. Ale również do podjęcia – do czego wzywał św. Jan Paweł II – wielkiego duchowego dziedzictwa, jakie pozostawił on po sobie: „Oby Kościół i Naród został mocny dziedzictwem Kardynała Wyszyńskiego. Oby to dziedzictwo trwało w nas”. Prymas pozostawił po sobie wielkie bogactwo myśli, do którego warto sięgać. Przypomina w swoim nauczaniu, że osobista świętość jest osiągana w kontekście życia społecznego. „Jeżeli świętość stanowi istotę osobowości i jej siłę integralną, wówczas wszystko to musi być wyraźnie czytelne w różnych przejawach życia publicznego”.
Pomocą w poszukiwaniach „wysokiej miary życia”, którą wskazuje Prymas Tysiąclecia – a do której jest wezwany każdy ochrzczony – jest książka pt. Świętość w codzienności (Warszawa 2020), której autorami są: mistrz – ks. prof. Stanisław Urbański i jego uczeń – ks. dr Łukasz Białk. Autorzy wskazują na owoce świętości życia, które rodzą się w wyniku działania łaski Bożej w człowieku i odpowiedzi na tę łaskę. „Te owoce nie pojawiają się w życiu wierzącego dzięki jego wierze, ale dzięki Chrystusowi, który pozwala na jej owocowanie”. Wśród owoców świętości życia znajdujemy: pokój serca, radość życia, wolność ducha, budowanie jedności, realizowanie życiowego powołania w sposób święty oraz zdolność świadczenia o Chrystusie.
Kard. Wyszyński twierdzi, że „chrześcijanin nie zbuduje pokoju w sercu, jeżeli nie będzie zdolny żyć w miłości z Bogiem i w sprawiedliwości wobec ludzi”. Natomiast wśród motywów chrześcijańskiej radości Wyszyński widzi: świadomość bycia dzieckiem Boga, wewnętrzny związek wierzącego z Chrystusem i fakt bycia kochanym przez Boga. Pomaga to chrześcijaninowi na wprowadzanie w świat ducha radości przez uśmiech. Natomiast „chrześcijanin, jednocząc się z Chrystusem przez miłość, podnosi wolność do wymiaru nadprzyrodzonego, czyli świętego, ponieważ zostaje uzdolniony do naśladowania Syna Bożego oddającego wolność do pełnej dyspozycji Ojca”. Życie chrześcijanina jest natomiast o tyle urzeczywistnieniem nadprzyrodzonej jedności, o ile jest złączone z Jezusem Chrystusem, wprowadzającym w jedność Trójcy Świętej.
Następstwem żywej relacji z Jezusem Chrystusem staje się rozwój świętości, której punktem wyjścia są: wielka miłość i dobroć Boga. Realizacja powołania prowadzi do apostolstwa, czyli dawania świadectwa o Chrystusie „na wewnątrz”, wobec świata, jak: przyznawanie się do Jezusa wobec ludzi, głoszenie Chrystusa w mocy Ducha Świętego w domu czy rodzinie. Ale również obrona Chrystusa, a więc obrona prawdy Bożej zawartej w Ewangelii i obrona godności człowieka oraz jego praw.
Na zakończenie – obok zachęty do przedstawiania Bogu swoich osobistych, rodzinnych i małżeńskich spraw – ważne słowa Stefana Kardynała Wyszyńskiego (Jasna Góra, 15.08.1979), które stanowią pomoc w duchowym wzrastaniu: „Powszechnie mówi się, że: czas to pieniądz. A ja wam powiem: czas to miłość!”.
ks. Leszek Smoliński
Czytaj więcej...