Gostynin częścią Korony

Po śmierci Siemowita V w 1442 roku wdowa po nim – księżna Małgorzata objęła władzę w Ziemi Gostynińskiej zapisanej jako jej oprawa wdowia. Księżna liczyła wówczas nie więcej niż 30-32 lata. Gdy zmarła w 1459 roku, Ziemię Gostynińską przejęli we władanie Siemowit VI i Włodzisław II.

Siemowit VI zmarł w Sannikach 31 grudnia 1461 roku. Włodzisław II, który przejął ziemie brata, zmarł w Płocku w nocy z 26 na 27 lutego 1462 roku. Przed śmiercią wystawił jednak dokument, na mocy którego na dzielnicę oprawną jego matki księżnej Anny składały się Ziemia Sochaczewska i Ziemia Gostynińska. Dokument nie wszedł jednak w życie, a faktyczną władzę w Gostyninie przejął ówczesny starosta Mikołaj z Kutna.

Kazimierz Pacuski w książce „Możnowładztwo i rycerstwo Ziemi Gostynińskiej XIV i XV wieku” zauważa, że jako starosta gostyniński Mikołaj zmobilizował podwładnych i stronników do przejścia na stronę króla, narzucając swą linię polityczną rycerstwu i mieszczanom Ziemi Gostynińskiej. Obok wojewody rawskiego i bełskiego Jana z Nieborowa uczestniczył w akcie inkorporacji ziemi gostynińskiej do Korony, który wystawiony został w Gostyninie 17 grudnia 1462 r. przez Kazimierza Jagiellończyka. Został jednym z najbliższych współpracowników Kazimierza Jagiellończyka. Objął urząd wojewody rawskiego, a następnie przeszedł na wojewodę łęczyckiego. W 1471 r. odprowadzał na czeski tron królewicza Władysława Jagiellończyka, rok później w 1472 r. brał udział w rokowaniach z biskupem warmińskim Mikołajem Tungenem. W 1474 roku uczestniczył we Wrocławiu w wypracowaniu rozejmu kończącego wojnę polsko-węgierską. Wziął udział w uroczystym wjeździe króla Kazimierza Jagiellończyka do Malborka w 1476 r. W 1484 roku został dodatkowo starostą generalnym Wielkopolski. Tę bardzo dochodową, ale także niełatwą funkcję pełnił do końca życia. Zmarł 2 października 1493 roku.

Za tydzień o gostyninianinie, który został rektorem Akademii Krakowskiej.