Gostynin stał się czeskim lennem

Rozejm zawarty w 1327 roku między Władysławem Łokietkiem i Zakonem Krzyżackim nie przetrwał długo za sprawą Jana Luksemburczyka. Król Czech w 1328 r. urządził wyprawę krzyżową, której celem stała się Żmudź. Dzięki przychylności papieża zdołał namówić do swej wyprawy rycerzy z Anglii, Czech, Francji, Moraw i Niemiec. Czeski władca zjawił się we Wrocławiu, gdzie dołączyli do niego książęta śląscy. Każdy z około 300 rycerzy wspierany był przez poczet, który liczył nawet kilkanaście osób.

Jak pisze Witold Mikołajczak w książce „Wojny polsko-krzyżackie”, prowadzona przez Jana Luksemburczyka wyprawa krzyżowa dotarła do Torunia, a następnie do Królewca, skąd wyprowadziła atak w stronę Żmudzi, pustosząc znaczne jej obszary. W odpowiedzi Łokietek wkroczył na Ziemię Chełmińską, a po zniszczeniu znacznej jej części wrócił na Kujawy. Na wieść o tym Krzyżacy wrócili z Litwy do Torunia. Tam właśnie wielki mistrz krzyżacki Werner von Orseln i Jan Luksemburczyk podpisali 12 marca 1329 roku sojusz przeciwko Polsce i Litwie.

Połączone wojska czesko-krzyżackie zaatakowały Ziemię Dobrzyńską, zajmując Dobrzyń. Nie zdołały wedrzeć się dalej, wobec czego zwrócili się przeciwko księciu płockiemu Wańkowi, który wcześniej zdążył porozumieć się z Władysławem Łokietkiem i stanąć po jego stronie. Kiedy rozpoczęło się oblężenie Płocka, a Wańko nie doczekał się odsieczy ze strony wojsk polskich, mazowiecki książę zdecydował się złożyć Janowi Luksemburskiemu hołd lenny z Płocka, Gostynina oraz Wyszogrodu.

Wprawdzie Mazowsze Płockie nie było już nękane przez wojsko czeskie, jednak wciąż było areną walk polsko-krzyżackich. We wrześniu 1330 r. wojska Łokietka ruszyły z okolic Łęczycy, by przez Ziemię Gostynińską i Ziemię Płocką dotrzeć do okupowanej przez Krzyżaków Ziemi Dobrzyńskiej. Rok później Krzyżacy maszerowali w stronę Kalisza, idąc między innymi przez Gąbin, Żychlin i Łęczycę. Pokojowy traktat polsko-krzyżacki zawarty został w Kaliszu 8 lipca 1343 roku.

Za tydzień o tym, co działo się po śmierci Wańka.