Wielki starosta, który wzmocnił pozycję Gostynina

15 listopada 1466 w Szydłowcu urodził się Krzysztof Szydłowiecki. Był synem Zofii z Goździkowa i Pleszowa oraz Stanisława. Był synem ochmistrza królewskiego Stanisława i towarzyszem dziecięcych lat Zygmunta, znanego później jako król Zygmunt Stary. Po wstąpieniu Zygmunta na tron stał się jednym z jego najbliższych współpracowników.

W latach 1507–1510 był podskarbim nadwornym koronnym, od 1511 r. podkanclerzym, od 1515 r. kanclerzem wielki. Był również wojewodą krakowskim, kasztelanem sandomierskim i krakowskim starostą generalnym krakowskim, starostą średzkim, nowokorczyńskim, gostynińskim, sochaczewskim, łukowskim i leżajskim, hrabią na Szydłowcu.

Kierował polityką zagraniczną Polski, będąc zwolennikiem związków z obozem habsburskim, nastawiony zdecydowanie antyturecko. W 1515r. wraz z biskupem Piotrem Tomickim wypracował ugodę z Habsburgami, której zwieńczeniem był zjazd trzech monarchów w Wiedniu. Zainicjował czteroletni rozejm z Albrechtem Hohenzollernem podpisany 5 kwietnia 1521 r. Jego zięciem był hetman Jan Amor Tarnowski.

Ze względu na najazdy Turków i Tatarów otoczył w 1530 roku miasto Sambor kamiennymi murami i fosą. W 1514 roku zakupił od biskupstwa lubuskiego za 10 000 florenów dobra ziemskie z miastem Opatów i Biskupicami. Zmarł 30 grudnia 1532 w Krakowie. Pochowany został w Kolegiacie św. Marcina w Opatowie pod nagrobkiem pochodzącym z warsztatu Bartłomieja Berrecciego.

Chociaż Krzysztof Szydłowiecki posiadał liczne zaszczyty i tytuły, jako starosta gostyniński bynajmniej nie zaniedbywał spraw związanych z Ziemią Gostynińską. Wybudował spichlerz w Brwilnie nad Wisłą i dwie szkuty. Wszystko to z czasem przeszło w ręce kolejnych starostów – Pawła Wolskiego i Stanisława Wolskiego. 

Gdy Krzysztof Szydłowiecki przebywał w Gostyninie, urzędował na tamtejszym zamku. 
Jak wynika z referatu Piotra Laska „Zamki domeny książęcej na Mazowszu na przełomie średniowiecza i epoki nowożytnej” wygłoszonego na Zamku Królewskim w Warszawie w październiku 2016 roku, to właśnie Krzysztof Szydłowiecki był inicjatorem rozbudowy zamku w latach 1509–1532. Przy południowym murze obronnym – naprzeciw starszego Domu Wielkiego – powstał tzw. Dom Mniejszy, wzniesiony prawdopodobnie w konstrukcji szkieletowej. Zamkowi towarzyszył usytuowany od północy przygródek połączony z zamkiem drewnianym mostem. Przygródek – zwany też niekiedy zamkiem niskim – posiadał drewniane urządzenia obronne: dwie baszty, budynek bramny oraz parkan.

W czasach Krzysztofa Szydłowieckiego funkcjonowały tam dwa budynki mieszkalne (tzw. domy wielkie). Jeden z nich najpewniej był murowany. Były również budynki administracyjne i gospodarcze: dom pisarza, piekarnia, łaźnia, stajnie oraz drewniana kaplica ufundowana przez księżną Małgorzatę.

Poza licznymi (mówi się, że było ich aż 36) komnatami zamek posiadał własny sad i olbrzymie winnice, które rozciągały się na pobliskich wzgórzach. Pod zamkiem znajdowało się wielkie pastwisko, na którym wypasać się mogło nawet 40 koni. Z licznych opisów wynika, że w XVI i XVII wieku zamek w Gostyninie należał do najpiękniejszych i najwygodniejszych w całej Koronie.

Za tydzień o Ziemi Gostynińskiej po śmierci Krzysztofa Szydłowieckiego