Kluskowe powitanie lata
„Jak Polska długa i szeroka, od wieków w wigilię św. Jana na wzgórzach i leśnych polanach palono wielkie ogniska zwane Sobótkami. Obchody świętojańskie były niegdyś wielkim świętem powitania lata, obchodzonym w porze letniego przesilenia słońca, w najkrótszą noc w roku, z 23 na 24 czerwca i najdłuższy dzień, 24 czerwca. Ogień był ważnym symbolem i atrybutem tego święta. Wokół ognisk tańczyły ubrane na biało dziewczęta, przepasane bylicą, czarodziejskim zielem o niezwykłej mocy i śpiewały pieśni miłosne. Noc świętojańska była porą zalotów. Najważniejszym obrzędem, który zachował się do naszych czasów, było puszczanie wianków na wodę. Dziewczęta na wydaniu wiły więc wianki – symbol panieństwa - z kwiatów polnych i ogrodowych, z chabrów, maków, rumianków, ruty i różyczek, przywiązywały je do deseczki ze świeczką i puszczały na wodę, bacznie obserwując jak płyną.” Tak jedno z piękniejszych polskich świąt opisywała Barbara Ogrodowska w swoim monumentalnym dziele pt.: „Polskie obrzędy i zwyczaje”.
23.06.2025 10:45
2