Gostyniński urzędnik z włości Pomianów

Książę płocki Wańko, który po śmierci Bolesława II rządził Płockiem, Wyszogrodem i Gostyninem, w 1319 roku wystawił swój pierwszy dokument, przyznając dobra kasztelanowi wyszogrodzkiemu Mikołajowi, który dał początek rodowi Grzymalitów.

W dokumencie tym odnotowany został również podkormorzy gostyniński Zbrosław. Był on członkiem rozbudowanej hierarchii urzędniczej Gostynina, która w owym czasie zaczynała przekształcać się w hierarchię ziemską. Kazimierz Pacuski w swej książce „Możnowładztwo i rycerstwo ziemi gostynińskiej w XIV i XV wieku. Studium z dziejów osadnictwa i elity władzy na Mazowszu średniowiecznym” uważa, że Zbrosław mógł pochodzić z włości Pomianów w Solcu i Wrzącej, gdzie miał też należące do niego dobra. Jest wielce prawdopodobne, że właśnie Zbrosław był fundatorem kościoła parafialnego w Solcu, który wybudowany został w XIV wieku.

Nazwy Solec i Wrząca wskazują, że w średniowieczu istnieć tam mogły lokalnie eksploatowane solanki. Wrząca to prawdopodobnie skrót od „wrząca woda”, która wskazuje na warzenie soli. Solec to miejsce związane z wydobyciem i przechowywaniem soli. 
Znaczenie Solca w średniowieczu było godne podkreślenia ze względu na jego położenie przy drodze z Mazowsza Południowego i Płocka na Kujawy. Biegła ona z Gostynina przez Solec do Białotarska przez nieźle zagospodarowane rolniczo tereny i dalej w kierunku Kowala. 

Za tydzień słów kilka o tym dlaczego książę płocki Wańko określony został przez Jana Długosza jako „jaszczurze plemię” i co z tym wspólnego miał Gostynin.