Zabrakło kropki nad i

Po zwycięstwie pod Grunwaldem sprzymierzone wojska polsko-litewskie ruszyły w stronę Malborka. Drogę do największej twierdzy Zakonu opisuje Witold Mikołajczak w książce „Wojny polsko-krzyżackie”. 19 lipca 1410 roku Jagiełło dotarł do Morąga, którego obrońcy poddali się bez walki. Kolejnym etapem podróży był Dzieżgoń, gdzie nasze wojska stanęły na trzydniowym popasie.

W końcu 25 lipca polsko-litewska armia pojawiła się pod murami Malborka. Obroną zamku dowodził Henryk von Plauen. Ówczesny komtur Nieszawy nie brał udziału w bitwie pod Grunwaldem, ale gdy dowiedział się o sromotnej klęsce swoich pobratymców, natychmiast ruszył w kierunku krzyżackiej stolicy, trafnie przewidując, że Polacy i Litwini będą chcieli ją zaatakować. Po kilku dniach oblężenia von Plauen zaproponował Jagielle oddanie Pomorza Gdańskiego i Ziemi Chełmińskiej w zamian za odstąpienie od Malborka. Król nie przystał na te warunki i zażądał całkowitej kapitulacji.

Litewski książę Witold odstąpił spod Malborka 11 września, tłumacząc, że wraz ze swoimi wojami musi wrócić na Litwę. Jego odwrót osłaniany był przez sześć polskich chorągwi. Kilka dni później spod Malborka odstąpili również dwaj mazowieccy książęta Janusz oraz Siemowit IV wraz ze swoimi wojami, wśród których byli przedstawiciele rycerstwa Ziemi Gostynińskiej.

Widząc szczupłość swoich wojsk, Władysław Jagiełło uznał, że dalsze obleganie Malborka nie ma sensu i wrócił do kraju. Za umiejętne dowodzenie obroną Henryk von Plauen został obrany wielkim mistrzem krzyżackim, zastępując zabitego pod Grunwaldem Ulricha von Jungingena.

W 1414 roku Władysław Jagiełło postanowił ponownie zaatakować Krzyżaków. Nie byli oni jednak skorzy, by stanąć do otwartej walki, zamykając się w swoich warowniach. Polskie wojska, wśród których i tym razem nie zabrakło rycerstwa z Ziemi Gostynińskiej, spustoszyły część krzyżackiego terytorium. Działania zakończone zostały podpisaniem rozejmu w Brodnicy. Polskie wojska, na czele których jechał Jagiełło, przekroczyły Wisłę mostem pontonowym pod Duninowem, po czym przejechały przez Gostynin, Łowicz i Inowłódź.

Za tydzień bilans 45-letnich rządów Siemowita IV na Ziemi Gostynińskiej.