Siemowit Aleksander urodził się w 1388 roku jako najstarszy syn Siemowita IV i Aleksandry. Jego braćmi byli Kazimierz I, Włodzisław I oraz zmarły w 1427 roku Trojden II. W 1410 roku wziął udział w bitwie pod Grunwaldem, walcząc jako rycerz królewskiej chorągwi przybocznej. W 1423 roku u boku Władysława Jagiełły uczestniczył w Kieżmarku w zjeździe z Zygmuntem Luksemburskim. Rok później w Krakowie był uczestnikiem zjazdu monarchów zwołanego z okazji koronacji Zofii Holszańskiej, czwartej żony Władysława Jagiełły. W 1426 roku Siemowit V, Trojden II i Włodzisław I składają w Sandomierzu hołd lenny Władysławowi Jagielle.
Gdy 1 czerwca 1434 roku zmarł Władysław Jagiełło, małopolska opozycja zebrała się w Opatowie, kwestionując koronację Władysława Jagiellończyka na króla Polski. Spytko z Melsztyna i Dziersław z Rytwian proponują, aby tron polski przekazany został Siemowitowi V. Opozycyjne nastroje udało się uspokoić dzięki biskupowi krakowskiemu Zbigniewowi Oleśnickiemu.
Władysław III koronowany został na króla w katedrze krakowskiej 25 lipca 1434 roku. Nieco wcześniej, bo 19 czerwca zmarła chorująca od długiego czasu księżna Aleksandra Mazowiecka.
Młodzi książęta Siemowit V, Kazimierz I i Włodzisław I, po wyprawieniu matce uroczystego pogrzebu, zajęli się sprawami jej dworu, który został rozwiązany, a dworzanie i służebnicy otrzymali stosowną odprawę.
Dwa dni po śmierci księżnej wystawiony został dokument, na mocy którego książęta Siemowit, Kazimierz i Włodzisław nadali Pakoszowi z Solca dwie włóki wolne od podatków w książęcej wsi Korzeń koło Gąbina w ziemi gostynińskiej. Kazimierz Pacuski w przywoływanej już przeze mnie książce „Możnowładztwo i rycerstwo Ziemi Gostynińskiej XIV i XV wieku” podkreśla, że w dokumencie podkreślona została wierna służba Pakosza dla Siemowita IV i Aleksandry Mazowieckiej, która trwała przynajmniej 10-15 lat.
Pakosz z Solca został zobowiązany do pełnienia służby wojskowej z kuszą przy wozach książęcych i na koszt władzy książęcej (w szczupłym wymiarze). Można więc wnioskować, że nadanie miało charakter odprawy za długoletnią służbę na dworze książęcym, zapewniając stabilizację dochodów na skromnym poziomie po zakończeniu służby. Pakosza zaliczyć można do drobnego rycerstwa.
Za tydzień o tym jak trzej bracia ojcowiznę podzielili.
Napisz komentarz
Komentarze